стратиг

«военачальник, начальник», церк., др.-русск., ст.-слав. стратигъ στρατηγός (Зогр., Мар., Супр.). Из греч. στρατηγός — то же; см. Фасмер, Гр.-сл. эт. 192; ИОРЯС 12, 2, 279.