духан

духа́н «шинок, мелочная лавка», кавк. (Даль), из тур. düḱan — то же, крым.-тат., тар. dukan, азерб. duḱan (Радлов 3, 1784, 1800 и сл.); см. Mi. TEl. 1, 287; Бернекер 1, 237; Локоч 43.